- inkwizytor
- сущ.• инквизитор* * *inkwizyto|r♂, мн. И. \inkwizytorrzy/\inkwizytorrowie ист. инквизитор* * *м, мн И inkwizytorzy / inkwizytorowie ист.инквизи́тор
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
inkwizytor
Смотреть что такое "inkwizytor" в других словарях:
inkwizytor — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. inkwizytororze; lm M. inkwizytororzy || owie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} członek sądu inkwizycyjnego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Inkwizytor skazał heretyków na stos. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
inkwizytor — m IV, DB. a, Ms. inkwizytororze; lm M. inkwizytororzy ( owie), DB. ów «członek sądu inkwizycji» … Słownik języka polskiego
инквизитор — начиная с Петра I; см. Смирнов 120. Через нем. Inquisitor или польск. inkwizytor заимств. из лат. inquīsītor … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
инквизитор — Заимств. в Петровскую эпоху из польск. яз., где inkwizytor < лат. inquisitor «следователь» (от inquirere «искать, расследовать») … Этимологический словарь русского языка
inkwizytorski — inkwizytorskiscy 1. «odnoszący się do inkwizytora lub do inkwizycji; złożony z inkwizytorów» Sąd, trybunał inkwizytorski. Wyrok inkwizytorski. 2. «taki jak inkwizytor; podejrzliwy, bezwzględny» Inkwizytorskie spojrzenie. Śledzić coś z… … Słownik języka polskiego
